(કેટલીક કાલ્પનિક પરિસ્થિતિઓ)
આજ્ઞાંકિતતાની ચરમસીમા
(Height Of Obedience)
"કાકા, આજેય ચાલવા નીકળ્યા? આજે તો 'બંધ'નું એલાન છે ને!"
"તે તુંય નીકળ્યો જ છો ને!"
"મારી વાત અલગ છે, કાકા. હું તો આ બંધફંધમાં માનતો જ નથી. ઈન ફેક્ટ, આયેમ ડિસઓબિડિયન્ટ બાય નેચર. પણ તમે તો હાડોહાડ આજ્ઞાંકિત. એટલે પૂછ્યું."
"ભઈ, જો. આ બંધનું એલાન છે એ કોના માટે? તો કે' દુકાનો માટે. બરાબર?"
"રાઈટ."
"તને ખબર નહીં હોય, હું તો કે દિ'નો પર્સનલ લેવલે બંધ પાળતો આવ્યો છું. સમજ્યો?"
"નોપ."
"જો, સમજાવું. છોકરાં જે કંઈ કરે એની સામે હું આંખો બંધ રાખું. તારી કાકી જે સંભળાવે ત્યારે કાન અને મોં બંધ રાખું. ચૂંટણી વખતે મત આપવા જાઉં ત્યારે મગજ બંધ રાખું. તારા જેવા મને આવીને પોતાનાં રહસ્યો કહી જાય તો મુઠ્ઠી બંધ રાખું. કબજિયાત થાય ત્યારે ખાવાનું બંધ રાખું. ચખણું ન મળે ત્યારે પીવાનું બંધ રાખું. બોલ, હવે કહે. મારે અલગથી બંધ પાળવાની જરૂર ખરી?"
"કાકા, કાકા, કાકા. યુ આર હાઈલી ઓબિડિયન્ટ. લવ એન્ડ રિસ્પેક્ટ ફૉર યુ."
****
પ્રાયશ્ચિતની ચરમસીમા
(Height Of Repentance)
"અરે, અરે! આ શું કરે છે તું? આટલા મોંઘા ભાવના પીણાથી આમ હાથ ધુએ છે? તને મારે સમજાવવાનું ન હોય કે એ કેટલું મોંઘું આવે છે."
"ખબર છે હવે. કરવા દે મને. રોકીશ નહીં."
"પ્લીઝ, દોસ્ત! આપણે ગુજરાતમાં રહીએ એટલે તને હું એમ નહીં કહું કે એ મેળવવામાં કેટલી તકલીફ પડે છે. પણ એની કિંમત તો સમજ?"
"કિંમતને મારે શું ધોઈ પીવી છે!"
"તું એ જ તો કરી રહ્યો છો. આનાથી મોંં વીછળતા લોકો જોયા છે. પણ ઘસી ઘસીને હાથ ધોનારો તો તું પહેલો જ જોયો."
"મારા દિલને ચેન નહીં પડે, યાર. કાલે મારાથી એક એવી ભૂલ થઈ ગઈ કે આ પ્રાયશ્ચિત વિના છૂટકો જ નથી."
"કાલે? કાલે તો આપણે બેય સાથે ને સાથે જ હતા. ઈવન સાંજની બેઠક વખતે પણ...કેમ, આપણે ધાબે ગયા ત્યારે પેલી સેનિટાઈઝરની બૉટલ ખોલવા ટ્રાય કરેલો અને એ બૉટલમાંથી ટીપુંય નહોતું નીકળ્યું. મને યાદ છે, યાર!"
"એ બૉટલની જ મોંકાણ છે બધી. તેં કહ્યું ને કે એ ખાલી હતી!"
"હા, બિલકુલ. આપણે આખી ઉંધી પાડીને ખંખેરેલી. મેં મજાકમાં કહેલું, 'કોક તલપવાળું આવીને સેનિટાઈઝર પણ ઢીંચી ગયું લાગે છે."
"બસ, એ જ. એ મજાક નહોતી, હકીકત હતી. એટલે આજે મને રોકીશ નહીં, ઓકે?"
*****
શૌર્યની ચરમસીમા
(Height Of Bravery)
સટાક્! સટાક્! સટાક્!
"બોલ, આજ પછી કરીશ તોફાન?"
"પણ સાહેબ, મેં ક્યાં કશું કર્યું છે? હું તો મારી બેઠક પરથી હલ્યો પણ નથી."
"એક તો તોફાન કરવું છે ને પાછો સામું બોલે છે?"
સટાક્!
"પણ સાહેબ, સાચું કહું છું. હું તો..."
"હજી પાછો દલીલ કરવા જાય છે!"
સટાક્! સટાક્!
(પિરીયડ પૂરો થયા પછી શિક્ષકખંડમાં)
"સાહેબ! હું..હું...મેં..મેં...કશું કર્યું નહોતું. સાચું કહું છું. પણ તોય તમે મને..."
"મને ખબર છ, બેટા. તું તો મારો ફેવરીટ સ્ટુડન્ટ છો. મને ખાતરી છે કે તું કદી તોફાન કરે જ નહીં."
"તો પછી, સર! તમે આ રીતે ભર ક્લાસમાં મારી ધુલાઈ કરી એનું...."
"જો બેટા. અહીં તને કહેવામાં વાંધો નથી. આપણા ક્લાસમાં પેલો છેલ્લી બૅન્ચવાળો છે ને...શું નામ...પેલો મહાતોફાની છે એ...એકદમ કદાવર અને ઘોઘરા અવાજે બોલે છે એ..."
"હા, સર. હું એ જ કહેવા જતો હતો. ખરો તોફાની તો એ છે. બધા જ ટીચર્સ એનાથી રાડ પોકારી ગયા છે. એને કોઈ કશું કહેતું જ નથી. કોઈનામાં તાકાત નથી એને કશું કહેવાની. ખુદ પ્રિન્સિપાલસાહેબ પણ એને..."
"અહીં જ તારી ભૂલ થાય છે, બેટા. એમ સમજ કે આજે મેં એને જડબાતોડ જવાબ આપી દીધો."
"જડબાતોડ? સર, જડબું મારું હલી ગયું ને જવાબ એને આપ્યો? સમજાયું નહીં કંઈ!"
"તને આજે ફટકાર્યો ને એટલે એને ખ્યાલ આવી ગયો હશે કે મારો ક્રોધ કેવો છે. મને કોઈ વતાવે નહીં તો પણ હું એની શી વલે કરું છું એ એક્ઝામ્પલ મારે સેટ કરવું હતું. એટલે એને મેસેજ પહોંચે કે મને વતાવનારની તો શી વલે થાય એ ધારી લેવું..."
"વાઉ સર! તમે તો માસ્ટરસ્ટ્રોક લગાવ્યો. પણ આ વાત હતી તો સહેજ મને જાણ કરવી હતી ને! આજે એ ગેરહાજર હતો."
"હું જાણું છું, બેટા. એને કાને વાત તો પહોંચી જ હશે આ ઘટનાની. હવે એક બે વાર એની હાજરીમાં ફરી વાર આ સીન ભજવીશું, સમજ્યો?"
"સમજી ગયો, સર! યુ આર ગ્રેટ, સર! યુ આર ધ માસ્ટર ઑફ ધ યુનિવર્સ!"
"ચાલ, હવે જા. અને સાંભળ. આ વખતે મારા સબ્જેક્ટમાં તારા 56 માર્ક્સ પાકા!"
****
વિશ્વાસ (ભરોસો)ની ચરમસીમા
(Height Of Trust)
"બેટા, અહીં આવ. આજે તને મારી બધી ચીજવસ્તુઓનો હવાલો સોંપી દઉં. હવે તારે જ બધું સંભાળવાનું છે, સમજી ને?"
"સમજી અને ના સમજી, મમ્મી!"
"હોય એ તો. શરૂ શરૂમાં એવું જ થાય. હું પરણીને આવી ત્યારે મનેય આવું થતું હતું. પણ એ તો રહેતે રહેતે આવી જશે. હવે જો, આ મુખ્ય ચાવી છે."
"હં..."
"હં નહીં! ધ્યાનથી જોઈ લે. આ તિજોરીમાં જે બધાં લોકર છે એની ચાવીઓ આ ખાનામાં મૂકેલી છે. અને એ ખાના પર જે લૉક છે એની આ ચાવી છે."
"અચ્છા, મમ્મી. પણ મને થાય છે કે હજી તમે કડેધડે છો તો તમે તમારે હસ્તક જ બધું રાખો તો? તમારું એ મારું જ છે ને?"
"ના. એમ નહીં. વ્યવહારે જે કરવું પડે એ કરવું જ પડે. હવે જો. આ મુખ્ય ચાવી આપણે પેલી એટેચીમાં મૂકીએ છીએ. અને એ એટેચી પાછી પેલી અરીસા વિનાની તિજોરીમાં મૂકવાની. એ તિજોરીની ચાવી આ કીચેઈનમાં છે. સમજી ગઈ ને?"
"પણ મમ્મી! તમે સાવ આમ...કંઈક તો તમારી પાસે રાખો? મને બહુ ઑડ લાગે છે આ બધું..યુ નો!"
"બેટા, જો. પેલી એટેચીની વાત કરી ને?"
"હા, જેમાં આપણે મુખ્ય ચાવી મૂકી અને એ એટેચી પેલી અરીસા વિનાની તિજોરીમાં મૂકી એ જ ને?"
"હા, એ જ. બહુ સરસ. તમને બધું યાદ રહી ગયું છે, બેટા. હવે એક નાની વસ્તુ મારી પાસે રાખું છું. તમારી લાગણી પણ એવી જ છે તો...."
"હા, વળી. બરાબર જ છે ને! એમ જ હોય!"
"એ એટેચીને કોમ્બીનેશન લૉક છે. એના નંબર હું મારા પૂરતા જ રાખીશ. શું કે મને વારેઘડીએ બધું બદલવાની આદત છે, તો એ નંબર પણ હું બદલતી રહું છું. હવે ખુશ ને?"
****
No comments:
Post a Comment