કવિતાબવિતા

  કવિઓ થયા એક,

ચાલો, જઈએ છેક.

યુ.પી.ની સ્કૂલનાં બચ્ચાંઓએ જ નહીં,

આપણેય ખાધું નમક,

તક આવી છે લૂણઅદાયગીની,

તક આવી છે ઋણઅદાયગીની,

તક આવી છે તૃણઅદાયગીની.

પહોંચાડીએ રાજાને કાને પ્રજાનો પોકાર,

છે સઘળા નાગરિકો શાહુકાર,

રાજા ખુદ મહાશાહુકાર,

યથા રાજા તથા પ્રજા,

તો પછી શીદ આ આકરી સજા?

પણ રાજા અકળાશે તો? એકે કરી શંકા.

આ રાજા અકળાતો નથી,

આ રાજા કળાતો નથી.

એ ખુદ કવિ છે,

કોણ કરે આપણા સૌના સંગ્રહોનાં વિમોચન,

ભૂલી ગયા? ત્યારે એ બનેલો સંકટમોચન.

એમ સહુ ઉપડ્યા રાજા પાસ.

સૌને એમ કે એ પોતાનો ખાસ.

બોલાવ્યા, બેસાડ્યા, હાથ મિલાવ્યા,

પણ પહેલેથી જોડ્યા હાથ,

વિમોચન માટે નહીં મળે મારો સાથ.

તમે કવિઓ, છોડો રાજ્યાશ્રય,

ત્યાગો ધર્માશ્રય,

ખીલવા દો કવિત,

ક્યાં સુધી રહેશો ભ્રમિત?

વદ્યા કવિ 'બીમાર' ,

કરી ચોખવટ મીટરમાં,

રાજન! અમે ન ધર્માશ્રયી, ન રાજ્યાશ્રયી,

અમે કેવળ 'ખોળા'શ્રયી.

આજે આવ્યા મદદાકાંક્ષાએ,

પણ લેવા નહીં, કરવાની મહત્ત્વાકાંક્ષાએ.

પ્રજા ચૂકે રાજધર્મ,

ધેટ ઈઝ રાજ્યલાદિત ધર્મ,

કર્મયોગીઓ વિસરે કર્મ,

સમજે નહીં કાનૂનનો મર્મ,

ધારણ કરી લે વર્મ.

દંડ ભરવા કરે ઈન્કાર,

દૃશ્ય આ જોઈને,

કવિહૈયું કરે હાહાકાર.

ઉપાય એક રામબાણ,

ન સાંભળો તો રામની આણ.

ભઈ, રામનામની જ છે મોકાણ,

પણ ઠીક છે, સંભળાવો સુજાણ.

બોલ્યા લયબદ્ધ સહકારી મંડળીના કાર્યકારી મંત્રી,

સંગ્રહ ભલે હોય બેની સરેરાશે,

અઢળક અપ્રગટ રચનાઓ,

પડ્યે પડ્યે એ સડે,

ન કોઈની જીભે ચડે.

એનો કરો સદુપયોગ,

સંભળાવો નિયમંભગ કરનારને,

રોંગ સાઈડવાળાને દસ,

વિના લાયસન્સવાળાને વીસ,

હેલ્મેટ વગરનાને ત્રીસ,

પી.યુ.સી. ન હોય એને પચીસ.

પછી જોજો ચમત્કાર,

પ્રજા કરશે નમસ્કાર,

ભરશે દંડ હોંશે હોંશે,

રડતી આંખે, હસતે મુખે,

સુખેદુ:ખે નહીં, દુ:ખેદુ:ખે.

રાજન થયો પ્રસન્ન,

તમારી વાતમાં પહેલી વાર છે દમ.

કવિતા કરતો હું પોતે પણ,

શબ્દનો ભલે હોય કણ,

અસર થાય એની મણમણ.

બસ, એ પછી કવિઓએ,

માણ્યાં શાહી ચા-પાણી.

લલકારી કવિતા પોતપોતાની,

વાહ વાહ! દુબારા! ક્યા બાત હૈ!

કહીને લીધી વિદાય,

રાજાની પવિત્રતા એમને હૈયે રહેશે સદાય.

અને પ્રજાનું શું થયું?

ખાધું, પીધું, તોડ કર્યો ને રાજ કર્યું.

(લખ્યા તારીખ: 20-9-19)