એક વાર એક ગામના લોકોએ આવી રાજાજીની આગળ ફરિયાદ કરી: 'મહારાજ, અમારા ગામની સીમમાં એક વાઘ પેંધો પડ્યો છે. તે રોજ અમારાં જાનવર મારી ખાય છે. હમણાં તો એક છોકરીનેય મારી નાખી! આપ એ વાઘનો ત્રાસ મટાડો!'
'જી હજૂર!' કરી દીવાન સાત સલામ ભરી ઊભો.
રાજાએ કહ્યું: 'આ વાઘ કોની હકૂમતમાં?'
'જી આપની!'
'બસ, તો લખો હુકમ! પાકો લખજો, કાચો નહિ!' રાજાએ કહ્યું.
પાકો એટલે પથરા પર, ને કાચો એટલે ઢેખાળા પર. રાજાજીના રાજમાં બધા હુકમો ઈંટ કે પથરા ઉપર કોતરાતા.
મોટો પથરો લાવી તેના પર હુકમ કોતરવામાં આવ્યો:
'વાઘ રે વાઘ,
તું અહીંથી ભાગ!
નહિ તો તારું આવી બન્યું,
ચાઉમાઉ રાજાની આણ.'
દીવાને કહ્યું, 'વાહ, ફક્કડ હુકમ કર્યો!'
પછી રાજાએ લોકોને કહ્યું, 'જાઓ, આ હુકમ લઈને ગામની સીમમાં જઈને ઊભા રહો, ને વાઘ આવે એટલે એને આ બતાવજો!'
બે માણસો રાજાનો આ હુકમ લઈને વાઘને દેખાડવા ગયા તો બેયને વાઘ ફાડી ખાઈ ગયો- પણ રાજાને આ વાત કહેવા કોઈ ગયું નહિ. રાજાએ તો માન્યું કે વાઘનો ત્રાસ દૂર થઈ ગયો.
(રમણલાલ સોની લિખીત બાળવાર્તા સંગ્રહ 'ચીની ચાઉમાઉ, એનો દીવાન હાઉવાઉ'માંથી, પ્રકાશક: શ્રી હરિહર પુસ્તકાલય, સુરત, પહેલી આવૃત્તિ: 1967)
No comments:
Post a Comment