બર્ફીલું ધામ બદ્રીનાથ (6)

 પ્રવાસી તરીકે કોઈક સ્થળે ગયાં હોઈએ તો ત્યાં શું જોવું? શી રીતે ફરવું ? આવા સવાલના સૌના પોતપોતાના જવાબ હોય છે. ઉત્તમ રસ્તો એ છે કે એ જવાબ જાતે જ, પોતાની રુચિ અને માનસિકતા અનુસાર મેળવવો. દસમાંથી આશરે છ જેટલા પ્રવાસીઓને 'ત્યાં શું જોવા જેવું છે?' પૂછશો તો મોટે ભાગે 'ત્યાં આખા દૂધની ચા હાઈક્લાસ મળે છે' કે 'એ જગ્યાએ ખૂણામાં એક સબ્જી-પરાઠાવાળો ઊભો રહે છે, એની લસ્સી ખાસ પીજો' જેવો જવાબ મળે તો નવાઈ નહીં. આપણા લોકો એટલા પ્રખર પ્રવાસીઓ છે કે હિમાલયની પણ શરમ ન ભરે! 'ત્યાં બરફ અને પથરા સિવાય કશું જોવા જેવું નથી. એના કરતાં તો ઢીકણું સારું' એવો અભિપ્રાય બેરહેમીપૂર્વક આપતાં લોકો ખચકાતા નથી. અમને આવો અભિપ્રાય 'ઔલી' બાબતે સાંભળવા મળેલો. જોશીમઠથી 17-18 કિ.મી.ના મોટર માર્ગે, ઊંચાઈએ આવેલું આ સ્થળ ત્યાંની શિયાળુ રમતો માટે ખ્યાતનામ છે. શિયાળામાં અહીં ચોફેર બરફ છવાયેલો હોવાથી અને અહીં સરસ ઢોળાવો હોવાથી સ્કી તેમજ અન્ય શિયાળુ રમતો અહીં હોય છે. પણ એ તો શિયાળામાં. અત્યારે શું ? એનો જવાબ એ કે, 'ઔલીમાં કશું નથી.' આવા જવાબનું એક સંભવિત કારણ એ હોઈ શકે કે- જોશીમઠથી ઔલી સુધીનો રોપ-વે છે, જેમાં એક વખતની પચીસેક મિનીટની મુસાફરી છે. જતાં-આવતાંની થઈને પચાસેક મિનીટની રોપ-વેની મુસાફરી અને એકાદ કલાક ત્યાં ગાળવા મળે- એમ બે-એક કલાકનો કાર્યક્રમ હોય છે, જેની માથાદીઠ ટિકીટ 750/- રૂ. છે. 'ઔલીમાં કશું નથી' એ સમજાઈ જાય.

રોપ-વેમાં વીસેક લોકો એક સાથે ઊભાઊભા જઈ શકે એવી વ્યવસ્થા છે. જેમ જેમ ઊપર ચડતા જવાય એમ આસપાસનાં દૃશ્યો ખૂલવા લાગે, જેની તસવીરો લેવાના ફાંફા મારવાને બદલે નજરે માણવાનો આનંદ વધુ છે. આ ચઢાણ સીધું જ છે, વચ્ચે વચ્ચે રોડ પણ દેખાય. પણ મઝાની વાત એ કે અત્યાર સુધીના પહાડોની સરખામણીએ અહીં અનેક મોટાંમોટાં વૃક્ષો જોવા મળે. એમ થાય કે આ રસ્તે પગપાળા આવવા જેવું છે.

ઔલી પહોંચીએ એમ મસ્ત ઢોળાવો નજરે પડે, જેની પર આછું લીલું ઘાસ ઉગેલું હોય. આ ઢોળાવો પૂરા થાય એની સામે જ હિમાચ્છાદિત શિખરોનો આખો સમૂહ કોઈક સ્ટુડિયોના બૅકડ્રોપની જેમ દેખાય. ઢોળાવો એવા છે કે યશ ચોપરાની ફિલ્મનાં હીરો-હીરોઈન ગીત ગાતાં ગાતાં ગબડી શકે.

અમે પહોંચ્યાં ત્યારે ત્યાં અનેક ઘેટાં-બકરાં ચરતાં જોવા મળ્યાં. લીલા રંગની ઘાસિયા પૃષ્ઠભૂમિમાં ઊંચેથી સાવ રમકડાનાં જણાય એવાં સફેદ-કાળાં ઘેટાં-બકરાંનો દેખાવ એવો લાગતો હતો જાણે કે કોઈક નકશામાં ટાપુઓ દર્શાવ્યા હોય. ઠંડા અને પહાડી પ્રદેશના હોવાથી તેમના શરીર પરના વાળ 'બા બા બ્લેક શીપ, હેવ યુ એની વુલ?' પૂછવાનું મન થઈ જાય એવા હતા.

હેવ યુ એની વુલ? 

આમ છતાં, એ સવાલ ઉભો જ રહ્યો કે ઔલીમાં આખરે છે શું? ઓહ હા, રોપ-વેમાંથી નીકળતાં જ ચા- કૉફી, મૅગી તેમજ અન્ય પડીકાં મળે રહે છે, જેના વડે ત્યાંનો એક કલાક આસાનીથી પસાર થઈ જાય. અહીં પાણીપુરી, મંચુરિયન, ભાજીપાઉં જેવી ચીજો મળતી હોય તો આ સ્થળ હજી વિકસે. આપણું ગુજરાત હોય તો કહેવું જ ન પડે. ઊત્તરાખંડની સરકાર હજી આ બાબતે પાછળ છે. પણ વધુ ને વધુ ગુજરાતીઓ આવતા રહેશે તો ભવિષ્યમાં કહી શકાશે, 'ઔલીમાં એક બરફગોળાવાળો છે. એ પર્વતના શિખર પરથી સીધો જ બરફ લઈને ગોળા બનાવે છે. તમે એ ખાસ ખાજો. પણ એમાં ખસ કે રોઝ ફ્લેવર ન નખાવતા. એ સિવાયની કોઈ પણ ચાલશે.'

(ક્રમશ:)