નથી સંચાલક હું મારગ ભૂલ્યો...

 "જે પુષ્પથી કોમળ, અને વજ્રથી કઠોર છે, જેમની સાહિત્યનિષ્ઠાના દાખલા ગુજરાત, ભારત કે એશિયામાં જ નહીં, ઉત્તર અને દક્ષિણ ધ્રુવ પર પણ અપાય છે, એમની રમૂજવૃત્તિ તો...સમરકંદ-બુખારા ઓવારી જવાનું મન થાય એવી, જહોની લીવર, જહોની વૉકર કે ગુસાંઈરામ પણ પાણી ભરે એવી- હજી કાલે જ મને ફોનમાં કહેતા હતા કે- 'એક અઠવાડિયામાં કેટલા વાર આવે?' મેં કહ્યું, 'સાત', તો એ ખડખડાટ હસીને કહે કે 'અઠવાડિયામાં તો એકે 'વાર' ન આવે.'- તો સાહેબ, મારા જેવો માણસ પણ વિચારતો થઈ ગયો બે ઘડી. એમનો ટ્રાવેલનો શોખ એટલે...કદાચ માર્કો પોલો આજે હોત તો એ પણ લઘુતાગ્રંથિ અનુભવતો હોત, એમનો ભોજનપ્રેમ કેવો- ગયા રવિવારે મને ફોનમાં કહે, 'તમે મંચુરિયન બૉલ્સને કાઠિયાવાડી કઢીમાં બોળીને ખાધા છે?' હું કંઈ એમના જેવો સ્વાદિયો નહીં, પણ લકીલી અમારે ત્યાં એક લારીવાળાને મેં જ આ રેસિપી અપનાવવા કહેલું, એટલે મને ખ્યાલ કે આવું કંઈક છે, એટલે મૂળ વાત એ કે- હી ઈઝ અ સાયન્ટિ‍સ્ટ હીમસેલ્ફ...."

(ગુસપુસ અવાજે)

"સર, સર, જસ્ટ અ મિનીટ! પ્લીઈઈઝ!"

"શું છે, યાર? ખબર છે કે મારા ભાગે વીસ મિનીટ ફાળવાયેલી છે.."

"એમ નહીં, સર! આપના સાથીવક્તાનો પરિચય તો મારે આપવાનો છે. આપ આટલો વિસ્તૃત પરિચય આપી દેશો તો પછી મારે ભાગે..."

"દોસ્ત! તમને નહીં સમજાય. આ પરિચય તો આપણા આયોજકશ્રીનો છે. નાઉ લેટ મી કન્ટિન્યૂ.

(માઈક પર)

"હા, તો દોસ્તો! હું ક્યાં હતો?"

(શ્રોતાઓમાંથી કોઈકનો અવાજ) "દ્વારકાધીશના ચરણોમાં."