અરે દીવાનોં! ઈન્હેં પહચાનો!

 "....અને હવે હું વક્તવ્ય માટે નિમંત્રણ આપું છું આપણા આજના મુખ્ય વક્તાને. તેમને કોણ નથી ઓળખતું? બહેનો અને ભાઈઓ, પ્લીઝ, આપની આંગળીઓ નીચી કરી દો. આ સવાલ નથી.

હા, તો અં....અં....ક્યાં ગયું? હા, આ રહ્યું. આજના આપણા મુખ્ય વક્તાશ્રીનો પરિચય આપવો એટલે ગંગાનું માહાત્મ્ય સમજાવવું. ભાઈઓ, પ્લીઝ શાંતિ રાખો. પાછલી હરોળમાં બેઠેલા મિત્રો 'રામ તેરી ગંગા મૈલી'નું ગીત ગાવાનું બંધ કરે એવી નમ્ર અપીલ છે.

અં..અં...હા! તો હું એ કહેતો હતો કે આપણા મુખ્ય વક્તાનો પરિચય શબ્દોમાં આપવો મુશ્કેલ જ નહીં, અશક્ય છે. સાઈલેન્સ, પ્લીઝ! મને છેક અહીં સુધી ચારસો વીસ, ત્રણસો બે જેવા આંકડા સંભળાય છે. શું આપણે આપણા માનવંતા મહેમાનો સાથે આ રીતે વર્તીએ છીએ? આપણે ત્યાં કહેવાયું છે કે અતિથિ દેવો ભવ:. અને દેવો દેવસ્ય ભોજનમ...અને અને ભોજનાન્તે વિષં વારિ....અને પેલું શું....ભોજ્યેષુ માતા...આઈ એમ સોરી! સંસ્કૃત આવે એટલે હું લીટલ બીટ ઈમોશનલ થઈ જાઉં છું.

તો દોસ્તો, આજના હવે પછીના આપણા વક્તાશ્રી પોતાના અતિ વ્યસ્ત કાર્યક્રમમાંથી ખાસ આપણા માટે સમય ફાળવીને આવ્યા છે. અમે એમને ઘેર આ કાર્યક્રમની વાત કરવા ગયા ત્યારે તેઓ આ ઉંમરે પણ રમતમાં વ્યસ્ત હતા. કેવી સ્ફૂર્તિ! એમના પૌત્રે પછી એમને 'ક્વીટ ગેમ' કરી આપ્યું. અમે એમને આ કાર્યક્રમમાં ચીફ ગેસ્ટ તરીકે આવવાની ઑફર કરી, તો એમણે અડધી સેકન્ડમાં જ હા કહી દીધી. એટલું જ નહીં, એમણે કહ્યું કે ગાડીબાડી મોકલવાની જરૂર નથી. રિક્ષામાં જ પોતે આવી જશે. સાહેબો! આવા લોકો આજકાલ છે ક્યાં? પ્લીઝ, આપ 'અહીં', 'ગમે ત્યાં' એવા શબ્દો બોલવાનું બંધ કરો તો હું આગળ તેઓશ્રીનો પરિચય આપી શકું.

આ ઉંમરે પણ તેઓ જ્ઞાનના પ્રસાર કાજે કાર્યરત છે. ડાબી તરફની હરોળમાં બેઠેલી બહેનો, પ્લીઝ! 'નવરો છે', 'નવરો છે'ના પોકારો બંધ કરે. તેઓ માને છે કે હવે પછીનાં વરસોમાં વર્ણવ્યવસ્થા નાબૂદ થઈ જશે અને જ્ઞાનનો જ જમાનો આવશે. આથી તેમણે જ્ઞાનપ્રસારનો ભેખ લીધો છે. દરરોજ સવારે તેઓ પોતાનું કોન્ટેક્ટ લીસ્ટ લઈને બેસે છે અને બે કલાક સુધી સૌને જ્ઞાનવૃદ્ધિ કરતા વોટ્સેપ મેસેજ ફોરવર્ડ કરતા રહે છે. આવા આ કર્મયોગી આજે આપણી વચ્ચે હોવાનો આપણને ગર્વ છે. તેમને તાળીઓથી વધાવીને સ્વાગત કરતાં પહેલાં મને જનાબ ડૉક્ટર શાયર-એ-આઝમ પદ્મવિભૂષણ ભારતરત્ન ગાલિબસાહેબનો એક શેર યાદ આવે છે: 'દિલે નાદાં તુઝે હુઆ ક્યા હૈ, આખિર ઈસ દર્દ કી દવા ક્યા હૈ..

તાળીઓ......."