"જયહિંદ, અંકલ! તમને ખ્યાલ છે ને કે પાકિસ્તાન સાથેનું આપણું યુદ્ધ પૂરું થઈ ગયું છે."
"હા, ભઈ. 1971વાળું તો પતી ગયું, ને એ પછી કારગીલવાળુંય પતી ગયું."
"તો પછી તમે તમારે ઘેર આ શરણાગતિનો સફેદ વાવટો કેમ ફરફરતો રાખ્યો છે? તમારા ઘરનો મામલો છે?"
"એ ને..? એ એકચ્યુલી સફેદ નથી. એમાં તમે આમ જુઓ તો બીજા રંગો..."
"ના, ભઈલા. તારામાં દેશભક્તિનો છાંટોય નથી જણાતો. એમાં માત્ર ત્રણ જ રંગ દેખાશે. આપણા ત્રિરંગાના."
"હેં?? એવું?"
"ભઈ, જોને! ગઈ સાલ તારા જેવું કોઈક પેલું કંઈક 'ઘર ઘર' કે 'હર ઘર' બોલતું આવેલું ને આપી ગયેલું. તે આપણે ફરકાવ્યો એ ફરકાવ્યો. હવે નીચે કોણ ઉતારે?"
"તમે!"
"ભઈ, મને હવે આ ઉંમરે એ બધું ન ફાવે. પણ પહેલાં તું એ તો કહે કે તું શા કામે આવ્યો છે?"
"હું પણ 'હર ઘર' અભિયાન માટે જ આવ્યો છું. લ્યો, આ નવો ત્રિરંગો. કોઇકની પાસે ઉપર લગાવડાવી દેજો."
"ભઈ ભક્ત! આઈ મીન, દેશભક્ત! એક કામ કર ને! તું જ એ લગાવી આપ ને! મને સ્ટૂલ પર ચડતાં હવે બીક લાગે છે."
"અંકલ! સોરી! બીજો કોઈ દિવસ હોત તો લગાવી આપત, પણ આજે તો મારે તમારા જેવા કેટલાય લોકોમાં દેશભાવના જાગ્રત કરવા જવાનું છે. સોરી હોં!"
"ભઈ, એવું હોય તો કાલે આવજે ને! હું તો ઘેર જ હોઉં છું."
"સોરી, કાકા! કાલ સુધીમાં રાષ્ટ્રભાવનાનો ઊભરો શમી જાય. અને એ શમી જાય તો પછી હું મારી જાતનુંય ન સાંભળું. ઓકે? જયહિંદ!"
"હા, ભઈ! તને સ્વતંત્રતા દિવસ મુબારક! તારે એની બહુ જરૂર લાગે છે."
No comments:
Post a Comment