પંદરેક હજાર ફીટની ઊંચાઈએ આવેલું ત્સો (સરોવર) મોરીરી અને એને કાંઠે વસેલું કર્ઝોક ગામ. માંડ સોએક ઘરો હશે. એક તરફ સરોવર અને તેની પેલે પાર હિમાચ્છાદિત શીખરો, અને બીજી તરફ રેતાળ પર્વતો. આટલી ઊંચાઈએ કશું ન ઉગે એ સ્વાભાવિક છે, આથી પશુપાલનનો મુખ્ય વ્યવસાય ધરાવતા અહીંના લોકો કદાચ શિયાળામાં નીચેના ભાગમાં જતા હશે. આવા નાનકડા ગામમાંય ચારસો વર્ષ જૂની એક મોનેસ્ટ્રી હતી.
અહીં ધુમ્રપાન અને મદ્યપાન પ્રતિબંધિત હતાં- કદાચ મોનેસ્ટ્રીના પ્રભાવને લઈને. દૂરથી જોતાં ગામ જાણે કે પર્વતનો જ એક હિસ્સો હોય એમ લાગે, કેમ કે, મોટા ભાગનાં મકાન પથ્થરોનાં બનેલાં અને તેમાં માટી વપરાયેલી. એ સિવાય થઈ રહેલાં નવાં બાંધકામો હોમસ્ટે અને ગેસ્ટહાઉસનાં છે. આ ઉપરાંત તંબૂઓ પણ ખરા.
અમે ગામના છેડા સુધી લટાર મારી. એ શેરીનું એક દૃશ્ય.
No comments:
Post a Comment